Γράφει η Στέφη Καββαδά
Το “Κορίτσι του Αποχαιρετισμού” είναι μια ρομαντική κομεντί σε σκηνοθεσία του Χέρμπερτ Ρος, με σενάριο από τον διάσημο συγγραφέα Νιλ Σάιμον. Η ταινία είναι γνωστή για τους εξαιρετικούς διαλόγους και τη χημεία μεταξύ των πρωταγωνιστών της, ενώ αναδεικνύει τις συναισθηματικές δυσκολίες της καθημερινής ζωής, των σχέσεων και των αμφιβολιών.
Πλοκή: Η ιστορία ακολουθεί την Πόλα ΜακΦάντεν (Ντίαν Κίτον), μια γυναίκα που ξαφνικά εγκαταλείπεται από τον εραστή της, ο οποίος φεύγει από τη Νέα Υόρκη για να βρει δουλειά στο Χόλιγουντ, αφήνοντας εκείνη και την κόρη της σε δύσκολη οικονομική κατάσταση. Η κατάσταση χειροτερεύει όταν ανακαλύπτει ότι ο πρώην της έχει ήδη νοικιάσει το διαμέρισμα σε έναν άλλο άντρα, τον Έλιοτ Γκάρφιλντ (Ρίτσαρντ Ντρέιφους), έναν ταλαντούχο, αλλά αλαζονικό ηθοποιό. Οι δύο αναγκάζονται να συμβιώσουν, παρά τις αρχικές διαφορές τους, και μια απρόσμενη σχέση αρχίζει να αναπτύσσεται μεταξύ τους.
Ερμηνείες: – Ρίτσαρντ Ντρέιφους ως Έλιοτ Γκάρφιλντ: Ο Ντρέιφους κέρδισε το Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του, προσδίδοντας στον χαρακτήρα του μια έντονη αίσθηση χιούμορ, τρυφερότητας και ταπεινότητας. Αρχικά, ο Έλιοτ παρουσιάζεται ως εκνευριστικός και εγωκεντρικός, αλλά σταδιακά αναδεικνύει την ανθρώπινη πλευρά του και το ειλικρινές ενδιαφέρον του για την Πόλα και την κόρη της.
Μάρσα Μέισον ως Πόλα ΜακΦάντεν: Η Πόλα είναι μια γυναίκα πληγωμένη και απογοητευμένη από τη ζωή και τους ανθρώπους, αλλά η Μέισον αποδίδει την προσωπική της πάλη με ευαισθησία και δύναμη. Καταφέρνει να ισορροπήσει ανάμεσα στην απελπισία και την ελπίδα, καθώς η σχέση της με τον Έλιοτ εξελίσσεται. Χημεία: Το μεγάλο δυνατό σημείο της ταινίας είναι η εξαιρετική χημεία μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών. Οι στιγμές έντασης και χιούμορ αναδεικνύουν τις διαφορετικές προσωπικότητές τους, αλλά και την τρυφερότητα που αναπτύσσεται σταδιακά. Η αλληλεπίδραση τους είναι γεμάτη ζωντάνια και ειλικρινές συναίσθημα.
Σκηνοθεσία και σενάριο: Το σενάριο του Νιλ Σάιμον αποδίδει με ακρίβεια τις δυσκολίες της συμβίωσης και της συναισθηματικής θεραπείας μέσω του χιούμορ και της δραματικής εσωτερικής ανάπτυξης των χαρακτήρων. Ο Σάιμον έχει την ικανότητα να πλέκει ρεαλιστικά συναισθήματα με έξυπνους διαλόγους, καθιστώντας την ταινία διασκεδαστική αλλά και βαθιά ανθρώπινη. Η σκηνοθεσία του Χέρμπερτ Ρος υποστηρίζει το σενάριο με απλότητα, δίνοντας έμφαση στους χαρακτήρες και τις σχέσεις τους.
Συμπέρασμα: “Το Κορίτσι του Αποχαιρετισμού” είναι μια τρυφερή, αστεία και συναισθηματική ταινία για τις ανατροπές στις σχέσεις και την αναζήτηση της ελπίδας, με εξαιρετικές ερμηνείες που την καθιστούν κλασική στη ρομαντική κομεντί.
