Η Ταινιοθήκη της Ελλάδος τιμά την πρωτοπόρο σκηνοθέτρια Αντουανέττα Αγγελίδη στο πλαίσιο του 13ου Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Αθήνας, από τις 5 έως τις 18 Δεκεμβρίου. Με ένα εκτενές αφιέρωμα, το φεστιβάλ αναγνωρίζει τη μακροχρόνια συνεισφορά της Αγγελίδη στον πειραματικό κινηματογράφο.
Διεθνής διάκριση για την Αντουανέττα Αγγελίδη
Το 2024, η Αγγελίδη τιμήθηκε με το Ground Glass Award από τα Anthology Film Archives στη Νέα Υόρκη, αναγνωρίζοντας την εξαιρετική της συνεισφορά στην πειραματική τέχνη και τη φεμινιστική κινηματογραφική αισθητική της.
Εμβληματικές ταινίες στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ
Στο φεστιβάλ θα προβληθούν μερικές από τις πιο γνωστές πειραματικές ταινίες της Αγγελίδη, όπως Κλέφτης ή η πραγματικότητα (2001), Οι Ώρες – Μία τετράγωνη ταινία (1995), Τόπος (1985), και Idées Fixes / Dies Irae (1977). Επιπλέον, θα παρουσιαστούν οι μικρού μήκους ταινίες Ώρα Μεσημεριού (2006) και 121280 Ritual (1980/2008).
Προβολή ντοκιμαντέρ από τη Ρέα Βαλντέν
Επίσης, στο αφιέρωμα θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ Έμμονες ώρες στον τόπο της πραγματικότητας που σκηνοθέτησε η κόρη της, Ρέα Βαλντέν, το οποίο καταγράφει τις σκέψεις και την καλλιτεχνική διαδρομή της Αγγελίδη.
Masterclass και συζήτηση με την Αντουανέττα Αγγελίδη
Στις 7 Δεκεμβρίου, η Αντουανέττα Αγγελίδη θα παρουσιάσει masterclass στις 5 μ.μ., όπου θα μοιραστεί τις σκέψεις και τις μεθόδους της. Θα ακολουθήσει ανοιχτός διάλογος με επιφανείς ακαδημαϊκούς και καλλιτέχνες, όπως η Αθηνά Αθανασίου, η Ρέα Βαλντέν και ο Σάββας Μιχαήλ.
Η αρχιτεκτονική του ονείρου και το φεμινιστικό πείραμα
Η Αντουανέττα Αγγελίδη θεωρείται μια από τις πιο σημαντικές εκπροσώπους του φεμινιστικού και πειραματικού κινηματογράφου στην Ελλάδα. Με τις ταινίες της αποδομεί την πατριαρχική αναπαράσταση των γυναικών, ενώ ταυτόχρονα προσφέρει ποιητικές εικόνες που εξερευνούν το ασυνείδητο και την επιθυμία.
Οι πρωτοποριακές ταινίες της Αντουανέττας Αγγελίδη
Από την πρώτη της ταινία Idées Fixes / Dies Irae (1977), η Αγγελίδη ξεχώρισε για την εικαστική της ματιά και την ικανότητά της να συνδυάζει ήχο, θόρυβο και σιωπή. Στο Τόπος (1985) κατασκευάζει ονειρικά τοπία, ενώ το Κλέφτης ή η πραγματικότητα (2001) εξερευνά τις διεργασίες του πένθους και του ονείρου.
Καλλιτεχνική έκφραση και αντισυμβατικότητα
Οι ταινίες της Αγγελίδη αντλούν έμπνευση από προσωπικά τραύματα και πολιτικές εμπειρίες, συνδυάζοντας καλλιτεχνική αυτo-έκφραση και πειραματισμό. Εξερευνά τη θηλυκότητα και το φεμινισμό, πάντα μέσα από ένα ριζοσπαστικό πρίσμα.
Ένα νέο βλέμμα στη δημιουργία
Το ντοκιμαντέρ της Ρέας Βαλντέν εμβαθύνει στη ζωή και το έργο της μητέρας της, συμπεριλαμβανομένων των προσωπικών και καλλιτεχνικών προκλήσεων που αντιμετώπισε, όπως και των μεταμοσχεύσεων ματιών που της πρόσφεραν «ένα νέο βλέμμα».
Μια σπουδαία διάκριση για την ελληνική πειραματική τέχνη
Η βράβευση της Αγγελίδη από τα Anthology Film Archives αποτελεί σημαντική αναγνώριση για την ελληνική πειραματική σκηνή και τον κινηματογράφο που αναζητά νέες εκφραστικές φόρμες.