Το θρίλερ “Carry-On”, που εκτυλίσσεται σε ένα αεροδρόμιο κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων, έχει γίνει η απόλυτη επιτυχία του Netflix. Με πρωταγωνιστές τους Taron Egerton, Jason Bateman και Sofia Carson, η ταινία σημείωσε τη μεγαλύτερη κινηματογραφική πρεμιέρα της πλατφόρμας για το 2024. Όταν κυκλοφόρησε το “Carry-On”, δεν δίστασα να πατήσω το play. Δυστυχώς, η εμπειρία δεν ήταν ευχάριστη.
“Carry-On”: Ένα Die Hard… για το Netflix
Το “Carry-On” είναι μια φθηνή απομίμηση του θρυλικού “Die Hard”, με αισθητική που θυμίζει ρομαντική κομεντί της Hallmark. Η ταινία εκτυλίσσεται σε ένα αεροδρόμιο του Λος Άντζελες, την παραμονή των Χριστουγέννων, όπου ο Taron Egerton, στον ρόλο του Ethan Kopek, εργάζεται στον έλεγχο ασφαλείας. Όταν ένας αδίστακτος τρομοκράτης, τον οποίο υποδύεται ο Jason Bateman, τον εκβιάζει, ο Ethan βρίσκεται παγιδευμένος σε ένα παιχνίδι ζωής και θανάτου.
Ένας ήρωας γεμάτος αδυναμίες
Ο Ethan είναι ένας χαρακτήρας με ατέλειες, που υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύει τον καθημερινό άνθρωπο. Ωστόσο, δεν έχει την αυθεντική γοητεία και το χιούμορ ενός John McClane από το “Die Hard” – ούτε, φυσικά, το χαρακτηριστικό λευκό φανελάκι. Το σενάριο εκμεταλλεύεται την πολυάσχολη περίοδο των Χριστουγέννων στα αεροδρόμια, αλλά ο τρόπος που χειρίζεται την αγωνία και την ένταση αφήνει πολλά κενά.
Ένα κλασικό δίλημμα ζωής και θανάτου
Το “Carry-On” βασίζεται σε ένα γνώριμο σενάριο: Τι θα έκανες αν έπρεπε να επιλέξεις μεταξύ της ζωής των αγαπημένων σου και της ασφάλειας εκατοντάδων αθώων; Η πλοκή περιλαμβάνει ένα επικίνδυνο όπλο – το διάσημο δηλητήριο Novichok – που ένας τρομοκράτης προσπαθεί να περάσει σε επιβατική πτήση. Ο Taron Egerton, στο ρόλο του αδύναμου κρίκου, αναγκάζεται να γίνει το πιόνι σε ένα σχέδιο που απειλεί εκατοντάδες ζωές.
Ο Jason Bateman ως “κακός”
Με μαύρο μπουφάν και καπέλο, ο Jason Bateman ενσαρκώνει τον villain της ταινίας, χρησιμοποιώντας κυρίως τη φωνή του για να δημιουργήσει ένταση. Ο χαρακτήρας του, ωστόσο, παρουσιάζει ελάχιστη λογική συνοχή, αφήνοντας το κοινό να αμφιβάλλει για την πειστικότητα του ρόλου του.
Παιχνίδι γάτας και ποντικιού
Ο σκηνοθέτης Jaume Collet-Serra, γνωστός για τις ταινίες δράσης του, επικεντρώνεται στο παιχνίδι γάτας και ποντικιού μεταξύ του Ethan και του μυστηριώδους τρομοκράτη. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες να δημιουργηθεί αγωνία, η ταινία δεν καταφέρνει να ξεπεράσει την αίσθηση ενός “guilty pleasure” που βλέπεις μόνο για να περάσει η ώρα.
Η σύγκριση με το Die Hard 2 και τα social media
Ορισμένοι συνδρομητές του Netflix υποστηρίζουν ότι το “Carry-On” είναι πιο διασκεδαστικό από το “Die Hard 2”. Παρόλα αυτά, είναι δύσκολο να συγκρίνουμε την αυθεντικότητα και την αίσθηση δράσης του Die Hard με μια ταινία που φαίνεται να στοχεύει απλώς στη μαζική κατανάλωση.
Για ποιον είναι το “Carry-On”;
Είναι το “Carry-On” μια ταινία που ικανοποιεί το κοινό; Αυτό εξαρτάται από το είδος θεατή που είσαι. Αν αναζητάς βαθιά πλοκή και αυθεντική ένταση, μάλλον θα απογοητευτείς. Αν, όμως, θες μια εύκολη ταινία δράσης με χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα, ίσως τελικά να πατήσεις κι εσύ το play.
