Ο Άαρον Τέιλορ-Τζόνσον, αν και δεν είναι άγνωστος στις ταινίες της Marvel, έχοντας υποδυθεί τον Quicksilver στο “Avengers: Age of Ultron” το 2015, κάνει την πρώτη του απόπειρα ως πρωταγωνιστής στο “Kraven the Hunter”. Παρά την εντυπωσιακή του ερμηνεία, η ταινία, που αποτελεί μέρος του κινηματογραφικού σύμπαντος της Sony για τον Spider-Man, δεν καταφέρνει να αξιοποιήσει πλήρως τις δυνατότητές της.
Αμφιλεγόμενη ιστορία στο σύμπαν της Sony
Οι προηγούμενες ταινίες του σύμπαντος της Sony είχαν μικτά αποτελέσματα. Οι ταινίες Venom με τον Τομ Χάρντι κατάφεραν να αποσπάσουν θετικά σχόλια και να έχουν εμπορική επιτυχία, ενώ οι Morbius και Madame Web ήταν αποτυχίες τόσο σε επίπεδο κριτικής όσο και box office. Το Kraven the Hunter, υπό τη σκηνοθεσία του J.C. Chandor, διαφοροποιείται με τη σκληρή βία που του χάρισε R rating, κάτι ασυνήθιστο για ταινίες υπερηρώων, που συνήθως καταλήγουν σε PG-13. Ωστόσο, η βία εδώ δεν συνοδεύεται από το χιούμορ που χαρακτήρισε ταινίες όπως το Deadpool, αλλά από ωμή αγριότητα.
Ανεξάρτητη προσέγγιση, αλλά με αδύναμο σενάριο
Το Kraven the Hunter επιδιώκει να σταθεί ως ανεξάρτητη ταινία, αποφεύγοντας τις συνδέσεις με άλλες ταινίες του σύμπαντος της Sony. Αυτή η απόφαση είναι αξιέπαινη, αλλά υπονομεύεται από ένα σενάριο που δεν προσφέρει αρκετά ισχυρή ανάπτυξη χαρακτήρων και πλοκής. Παρά τις καλές σκηνές δράσης και την εντυπωσιακή φυσική κατάσταση του Τέιλορ-Τζόνσον, το τελικό αποτέλεσμα είναι μέτριο.
Πολυάριθμοι χαρακτήρες και βεβιασμένες ιστορίες
Η ταινία, παρότι εστιάζει στον Σέργκεϊ Κραβίνοφ (Άαρον Τέιλορ-Τζόνσον), περιλαμβάνει υπερβολικά πολλούς χαρακτήρες, κάτι που επιβαρύνει την πλοκή. Ο αδελφός του, Ντμίτρι (Φρεντ Χέχινγκερ), και ο πατέρας τους, Νικολάι (Ράσελ Κρόου), αποτελούν το επίκεντρο της πρώτης πράξης, αλλά οι μεταξύ τους σχέσεις παραμένουν ρηχές. Επιπλέον, εισάγονται και άλλοι χαρακτήρες, όπως ο Ρινό (Αλεσάντρο Νιβόλα), η Καλυψώ (Αριάνα ΝτεΜπόουζ) και ο Φόρεϊνερ (Κρίστοφερ Άμποτ), με αποτέλεσμα να μην υπάρχει αρκετός χρόνος για την ανάπτυξη κανενός από αυτούς.
Δράση που επισκιάζει την ιστορία
Οι σκηνές δράσης είναι θεαματικές, αλλά δίνουν την εντύπωση ότι η ιστορία εξυπηρετεί αυτές, και όχι το αντίθετο. Αν και δεν υπάρχει τίποτα κακό με τις μεγάλες σκηνές δράσης, η ταινία δείχνει να θέλει να είναι κάτι περισσότερο: ένα βαθύτερο πορτρέτο του χαρακτήρα του Κράβεν. Αυτή η φιλοδοξία, όμως, δεν υλοποιείται, αφού η δράση αποδυναμώνει την αφήγηση.
Ένας χαρισματικός πρωταγωνιστής σε μια μέτρια ταινία
Η ταινία βασίζεται κυρίως στη γοητεία του Τέιλορ-Τζόνσον, ο οποίος έχει καλή χημεία με το υπόλοιπο καστ. Παρ’ όλα αυτά, οι χαρακτήρες και η πλοκή παραμένουν επιφανειακοί. Υπάρχει ξεκάθαρο δυναμικό στην ιστορία του Κράβεν, αλλά αυτό χάνεται σε ένα σενάριο που προσπαθεί να συνδυάσει τις βίαιες σκηνές δράσης με μια πιο βαθιά εξερεύνηση της αρρενωπότητας.
Συμπέρασμα
Το Kraven the Hunter δεν είναι μια ταινία που μπορώ να προτείνω, εκτός αν κάποιος αγαπά αποκλειστικά τις αιματηρές σκηνές δράσης ή είναι μεγάλος θαυμαστής του Άαρον Τέιλορ-Τζόνσον. Αν και υπάρχουν στιγμές γοητείας και καλές ερμηνείες από το καστ, η ταινία αποτυγχάνει να σταθεί μόνη της ως μια αξέχαστη προσθήκη στο σύμπαν της Sony. Δυστυχώς, αυτό είναι το ρίσκο όταν δημιουργείς μια ανεξάρτητη ταινία υπερηρώων – και το Kraven the Hunter δεν τα καταφέρνει.
