Ο σπουδαίος σκηνοθέτης Δημήτρης Κολλάτος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 88 ετών το απόγευμα της 30ής Ιανουαρίου, στο σπίτι του. Τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας. Πέρα από το έργο του στο θέατρο και τον κινηματογράφο, ο Κολλάτος στάθηκε μαχητής για τα δικαιώματα των αυτιστικών παιδιών. Εμπνεύστηκε από την προσωπική του εμπειρία ως πατέρας του Άλκη και δημιούργησε έναν ειδικό χώρο στην Αίγινα για παιδιά με αυτισμό. Στην αυτοβιογραφική του ταινία «Ζωή με τον Άλκη» (1988), ο ρόλος του αυτιστικού νεαρού δόθηκε στον άλλο του γιο, Αλέξανδρο Κολλάτο, ο οποίος απέσπασε ειδική Μνεία για την ερμηνεία του. Αργότερα, ακολούθησε κι εκείνος το δρόμο της υποκριτικής και της σκηνοθεσίας.

Η πορεία του

Ο Δημήτρης Κολλάτος γεννήθηκε στις 9 Ιουνίου 1937 στην Αθήνα. Το 1959-1960 ίδρυσε το «Πειραματικό Θέατρο Τσέπης», ανεβάζοντας πρωτοποριακά έργα, όπως «Η Φαλακρή Τραγουδίστρια» του Ιονέσκο και «Το Τέλος του Παιχνιδιού» του Μπέκετ. Σκηνοθέτησε, επίσης, την «Ιφιγένεια εν Ταύροις» του Ευριπίδη, την οποία παρουσίασε και στο Παρίσι το 1961, αποσπώντας εξαιρετικές κριτικές από τον γαλλικό τύπο. Στη Γαλλία γνώρισε την ηθοποιό Αρλέτ Μπομάν, με την οποία απέκτησε δύο γιους, τον Αλέξανδρο και τον Άλκη. Η Μπομάν πρωταγωνίστησε σε αρκετές από τις ταινίες του. Με συγκίνηση τον αποχαιρέτησε και ο Σπύρος Μπιμπίλας, ο οποίος έκανε σχετική ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram:

«Αντίο αγαπημένε μου Δημήτρη.. Από παιδί σε αγαπούσα και μ’ αγαπούσες αφού ήσουν συμμαθητής του αδελφού της μητέρας μου! Πόσες συζητήσεις κάναμε μαζί! Πόσα γυρίσματα στις ταινίες σου! Πόσα καλοκαίρια στην Αίγινα στο φεστιβάλ του ελληνικού σινεμά που οργανωτές στο κτήμα σου με τις φιστικιών. Δημήτρη δεν θα ξεχάσω ποτέ το νοιαξιμό σου για τον Άλκη! Ο Αλέξανδρος κι όλα τα παιδιά θα συνεχίσουν το έργο σου και θυμάστε κοντά τους. Το τελευταίο καλοκαίρι στην Αίγινα μου είπες του χρόνου πάλι εδώ!!! Αλλά ταξίδεψες… Καλό ταξίδι φιλόσοφε, σκηνοθέτη, συγγραφέα, ταξιδευτή των ονείρων…θα σε θυμόμαστε, πάντα Δημήτρη Κολλάτε!»