Ο Robert Eggers, γνωστός για την ιδιαίτερη κινηματογραφική του ματιά, επιστρέφει με το «Νοσφεράτου», προσφέροντας μια εξαιρετική αναπαράσταση σκοτεινού μυστηρίου και αποκρυφιστικής απειλής. Η νέα αυτή εκδοχή εμπνέεται από το «Νοσφεράτου»του F. W. Murnau (1922), που βασίστηκε ανεπίσημα στο «Δράκουλα»του Bram Stoker. Ωστόσο, ο Eggers δεν επιδιώκει να αναπαράγει τον θρυλικό προκάτοχό του, αλλά αντλεί στοιχεία από την ανατολικοευρωπαϊκή λαογραφία, δίνοντας μια νέα διάσταση στο μύθο των βαμπίρ.
Η στοιχειωμένη αρχή: Το ταξίδι του Thomas Hutter
Ο Thomas Hutter (Nicholas Hoult), ένας νέος Γερμανός κτηματομεσίτης, ταξιδεύει σε έναν απομονωμένο πύργο στα Καρπάθια Όρη για να συναντήσει τον μυστηριώδη Κόμη Orlok (Bill Skarsgård). Παρά τις προειδοποιήσεις των Ρομά που συναντά, αποφασίζει να συνεχίσει το ταξίδι του, καθώς έχει ανάγκη από χρήματα και προσπαθεί να εντυπωσιάσει τον παράξενο εργοδότη του, Herr Knock (Simon McBurney). Το ταξίδι και η παραμονή του Hutter στον πύργο είναι γεμάτα αγωνία. Από την εξαντλητική πορεία του μέσα στο χιόνι μέχρι την άφιξή του στο στοιχειωμένο κάστρο, ο Eggers δημιουργεί έναν κόσμο αβεβαιότητας και φόβου. Η εσωτερική διακόσμηση, οι σκιές και ο φωτισμός προσφέρουν μια καθηλωτική γοτθική ατμόσφαιρα, ενώ οι εμπειρίες του Hutter μοιάζουν να ακροβατούν ανάμεσα στην πραγματικότητα και την παραίσθηση.
Ο τρομακτικός Κόμης Orlok
Η ερμηνεία του Skarsgård ως Count Orlok είναι εντυπωσιακή. Ο χαρακτήρας του, εμπνευσμένος από ιστορικές φιγούρες όπως ο Vlad ο Παλουκωτής, εμφανίζεται σαν μια ζωντανή ενσάρκωση του κακού. Η ανατριχιαστική σκηνή της ανόδου του από το φέρετρο και τα σπινθηροβόλα του μάτια είναι από τις πιο αξέχαστες στιγμές της ταινίας.
Η Ellen (Lily-Rose Depp), η σύζυγος του Hutter, αποτελεί το συναισθηματικό επίκεντρο της ιστορίας. Κατά την απουσία του συζύγου της, υποφέρει από οράματα, κρίσεις και εσωτερικές συγκρούσεις που μοιάζουν με δαιμονική κατοχή. Οι ερμηνείες της Depp αποσπούν θετικές κριτικές, καθώς ενσαρκώνει την ένταση και την ευαισθησία του χαρακτήρα της, αν και κάποιες δραματικές σκηνές δεν έχουν την απαιτούμενη ένταση.
Ο Eggers αποφεύγει τις συμβάσεις του σύγχρονου μύθου των βαμπίρ, όπως τα σκόρδα και τους σταυρούς, και επιστρέφει σε πιο παλιές και σκοτεινές παραδόσεις. Το αποτέλεσμα είναι μια ανατριχιαστική αίσθηση του υπερφυσικού που βασίζεται σε λαογραφικά στοιχεία, όπως οι βαμπίρ που επιτίθενται στο στήθος και όχι στον λαιμό. Μετά τις εξαιρετικές σκηνές στο πρώτο μέρος, η δράση μεταφέρεται στη γερμανική πόλη Wisborg. Ωστόσο, υπάρχουν αξέχαστες στιγμές, όπως η σκηνή στο πλοίο, όπου ένας ναύτης αντιμετωπίζει την τρομακτική παρουσία στο αμπάρι. Ο Eggers χρησιμοποιεί το φως, τους ήχους και τις σκιές για να αποτυπώσει τη θεμελιώδη αγωνία του άγνωστου.
Ένας αξιοσημείωτος φόρος τιμής
Το «Νοσφεράτου» ξεχωρίζει για την ατμόσφαιρα και τις μοναδικές ερμηνείες. Ο Eggers καταφέρνει να προσφέρει ένα έργο που θα μείνει χαραγμένο στη μνήμη των θεατών, αποδεικνύοντας ότι ο κόσμος του Gothic τρόμου παραμένει ανεξάντλητος.
