Γράφει ο Νίκος Γκάτσιος

Ο Λεόντιος Πετμεζάς γεννήθηκε στους Φιλίππους της Μακεδονίας.  Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Δημόσια Διοίκηση στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, δημοσιογραφία στο Ίδρυμα Μπότση και στην σχολή του Antenna, θέατρο στο Εθνικό Ωδείο και στην Σχολή της Μαίρης Τράγκα. Παρακολούθησε ιστορία τέχνης και ζωγραφική στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και στην Αμερική.

Από πολύ νωρίς για την εκλεπτυσμένη γραφή του μίλησαν επιδοκιμαστικά, σημαντικοί άνθρωποι των γραμμάτων όπως η Έλλη Αλεξίου, η Λιλίκα Νάκου, η Διδώ Σωτηρίου, η Λιλή Ζωγράφου, ο Νικηφόρος Βρεττάκος ,ο Γιάννης Κουτσοχέρας και πολλοί άλλοι. Γράφει λογοτεχνικά βιβλία και θεατρικά έργα. Δοκίμια, ποιήματα, διηγήματα, κριτικές, εργασίες, προσεγγίσεις και διατριβές του δημοσιεύονται σε έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ. Μέχρι σήμερα έχει εκθέσει δημιουργίες του σε  32 ατομικές και 94 ομαδικές εκθέσεις ανά τον κόσμο. Στο θέατρο έχει ερμηνεύσει με επιτυχία πρωταγωνιστικούς ρόλους μεταξύ άλλων σε έργα των Μπύχνερ, Ντύρενματ, Ντίκενς, Ζενέ, Κοκτώ ,Μπερναρ Σώ ,Κιντέρο ,Λόρκα, Αλέξη Δαμιανού, Κώστα Ευαγγελάτου, Εύας Πετροπούλου -Λιανού, Γιάννη Ρωμανού κά. Ασχολείται με την διοργάνωση και την επιμέλεια πολιτιστικών γεγονότων σε συνεργασία με Δήμους, Περιφέρειες ,Ιδρύματα, Πρεσβείες, Μουσεία, Υπουργεία. Έχει πολύχρονες συνεργασίες με σημαντικούς φορείς πολιτισμού ,ραδιοτηλεοπτικές και εκδοτικές εταιρίες. Έχει ταξιδέψει στις πέντε ηπείρους.

Είναι ομιλητής και εισηγητής σε πολιτιστικές συναντήσεις, συνέδρια, ημερίδες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι μέλος σε κριτικές επιτροπές λογοτεχνικών και εικαστικών διαγωνισμών .Έχει τιμηθεί με διακρίσεις ,επαίνους και βραβεία . Έχει βιογραφηθεί σε λεξικά, εκδόσεις και εγκυκλοπαίδειες. Εκτεταμένες αναφορές και ειδικά αφιερώματα για την παρουσία του υπάρχουν στο διαδίκτυο. Είναι επίτιμος πρόεδρος του ιστορικού Συλλόγου Εικαστικών Καλλιτεχνών Ελλάδος ‘’Ο Απελλής ‘’ και επίτιμο μέλος επιστημονικών, εκπαιδευτικών, καλλιτεχνικών και πολιτιστικών οργανισμών, σωματείων, ενώσεων, εταιρειών ,συλλόγων κα . Είναι μέλος της ΕΣΠΗΤ(Ένωση Συντακτών Περιοδικού, Ηλεκτρονικού Τύπου) και της EFJ(Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων).Θεωρείται αναγνωρισμένος κριτικός τέχνης σε Ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο και ένας από τους σημαντικότερους κριτικούς τέχνης της Ελλάδας.

Ασχολείται με τον εθελοντισμό, τον συνδικαλισμό, τον ακτιβισμό με την προσφορά στον άνθρωπο . Έχει συμβάλλει δυναμικά και γόνιμα στην καταγραφή και στην εκτίμηση της διαχρονικής τέχνης και της ευρύτερης δημιουργίας, στην εξέλιξη του πρωτοποριακού project ,στην προώθηση του εκλεκτικού concept, στην ουσιαστική πολιτιστική διπλωματία , στην ανάπτυξη και ανέλιξη των ρυθμών της πολιτισμικής διαχείρισης.

Πολυπράγμων, ανήσυχο πνεύμα και δημιουργός με βαθιές ρίζες στην ελληνική τέχνη και σκέψη, ο Λεόντιος Πετμεζάς δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Λογοτέχνης ,ποιητής, δοκιμιογράφος θεατρικός συγγραφέας, ηθοποιός, εικαστικός, ιστορικός ,κριτικός τέχνης και λογοτεχνίας , έχει αφιερώσει τη ζωή του στη δημιουργία, την ανάλυση και τη διάδοση της Τέχνης σε όλες της τις μορφές.

Με αφορμή τη συμμετοχή του στη νέα ανατρεπτική μαύρη κωμωδία «Αναρχία στο Βασίλειο του Σαίξπηρ», συνομιλήσαμε για το θέατρο, τον Σαίξπηρ, την παιδική του ηλικία, αλλά και για την ουσία της καλλιτεχνικής πράξης, σε μια συνέντευξη γεμάτη στοχασμό και αλήθεια.

Σας καλωσορίζω, κύριε Πετμεζά, στο cinemusic.gr. Είναι χαρά μου και τιμή μου που θα συνομιλήσω μαζί σας

Πρώτα Χρόνια – Το ξεκίνημα

Κύριε Γκάτσιο ,αγαπητέ φίλε Νίκο κατ αρχή σε ευχαριστώ θερμά για την σημερινή συνομιλία και επικοινωνία μας. Με χαρά και τιμή είμαι κοντά σου. Είναι πολλές οι μνήμες που έχω και σχετίζονται απόλυτα με την τέχνη. Έχουν ακριβώς μια απόλυτα διαδραστική σχέση με πρόσωπα ,εικόνες και ήχους όπως σωστά αναφέρεις. Σταχυολογώ: Έχω υπέροχες αναμνήσεις από παραστάσεις θεατρικών έργων στο Ηρώδειο ,στην Επίδαυρο ,στο Λυκαβητό και σε άλλα θέατρα της χώρας μας. Από εικαστικές εκθέσεις στην Εθνική Πινακοθήκη ,στον Φιλολογικό Σύλλογο ”Παρνασσός”, στην έκθεση του Ζαπείου Μεγάρου, στην Πανελήνια έκθεση του Πειραιά . Έχω μουσικά ακούσματα και έχω παρακολουθήσει θεάματα ,δρώμενα και συναυλίες που έγιναν στο Καλιμάρμαρο, σε γήπεδα ,σε αρχαιολογικούς χώρους. και αλλού .Παρόμοια πράγματα υπάρχουν σε μνήμες από πόλεις του εξωτερικού .

Η παιδική ηλικία μου ήταν γεμάτη με συναίσθημα ,αγάπη ,ευθύνη, μάθηση,παιδεία . Οι αποτυπώσεις στο μυαλό και στην σκέψη μου κινήθηκαν από τότε μέχρι σήμερα πολυκύμαντα και πολυδιάστατα. Άλλοτε με ελεύθερη προσέγγιση και άλλοτε με πιο συγκεκριμένη θεματολογία αλλά ωστόσο πάντα οι εμπειρίες εκείνων των παιδικών χρόνων λειτουργούν διαχρονικά σε αρκετά επίπεδα απόδοσης ,συνεπικουρούμενες με την προοπτική και την ανέλιξη της πνευματικής μου ισορροπίας .Οι νοσταλγίες εμπεριέχουν πέρα από κάθε στατικότητα εικόνες δράσης και σκηνές ζωντάνιας από μια καθημερινότητα στην οποία δεν σταματούσε ο χρόνος αλλά γίνονταν όλο και περισσότερος,με μεγάλο βιωματικό ενδιαφέρον .

Οι γονείς μου αλλά και ο ευρύτερος οικογενειακός ορίζοντας που πίστευαν ακράδαντα πως πρέπει να ασχοληθώ και να έχω από κάποια στιγμή και μετά σχέση με την καλλιτεχνική και πολιτιστική πορεία .Η πολλαπλότητα μέσα από την πληθωρικότητα με οδηγεί ακόμη και τώρα σε ένα φωτεινό θα έλεγα ξέφωτο με προοπτική . Κάτι ανάλογο  άρχισε να διαφαίνεται πολύ νωρίς και να δένει απαράμιλλα με την πλαστικότητα που φέρνει ένα λυρικό περπάτημα, ένα παιχνίδισμα στο οποίο η παραστατικότητα δίνει το μέτρο του άρτιου πάθους. Στο πέλαγος των αποκαλυπτικών συνειρμών και των τάσεων που βρίσκομαι φανερώνονται τα μυστικά ενός σαγηνευτικού ταξιδιού.

Όλες αυτές οι εκδοχές της ύψιστης δημιουργίας με ενδιαφέρουν το ίδιο .Στα επιτεύγματα που παρατίθενται από μέρους μου στις συγκεκριμένες καταθέσεις υπάρχει μια ρέουσα ατμόσφαιρα εκφρασης που απογειώνεται και ταυτόχρονα γαληνεύει, ενώ δεν υπαινίσσεται μόνο αλλά θεσμοθετεί τεκμηριωμένα το αιώνιο νεανικό κάλλος της παρουσίας και της προσφοράς.

Θα έλεγα από καρδιάς και στις τρεις περιπτώσεις. Η ζωή μου έχει νόημα και λόγο καθώς κάνω αυτό που μπορώ και πραγματικά θέλω .Στην ηλικία που είμαι και μετά από τόσα χρόνια που υπηρετώ την τέχνη νιώθω μια πληρότητα από την δουλειά μου. Δεν δέχθηκα παραγγελίες ,ούτε υποδείξεις, έκανα πάντα αυτό που αγαπούσα και μου άρεσε .Oι ευφάνταστες και οι πολυδιάστατες αναφορές μου χαρακτηρίζουν την αδεία απέναντι στην τεχνική που καθορίζει κάθε εποχή .

Σίγουρα περισσότερο ο έρωτας και βέβαια κάτι υπαρξιακό που να μαρτυρεί έκδηλα μια διαδικασία ανίχνευσης και ενόρασης. Φυσικά η χαρισματική χροιά κάθε πρόκλησης συντάσσεται σε μένα με σημειολογικά και τα καίρια χαρακτηριστικά .Η υφή της μνήμης μου πυροδοτεί την δημιουργική έμπνευση μέσα από επιλεγμένες διατάξεις που ωστόσο προβάλλουν συγκριτικά τις ιδεογραμμικές απεικονίσεις της έκστασης .Η ανάγκη εναρμονίζεται συχνά σε περίτεχνα συμπλέγματα που εμφορούνται από προσωποποιημένα μοτίβα σκέψης, διαλογής , ανάπτυξης και έξαρσης.

Υποδύομαι τον Οθέλο που είναι χαρακτηριστικός και ουσιαστικός ρόλος στην λεκτική των διαλόγων του έργου .Το έργο με εξιτάρει. Ο ήρωας θέλει ο ηθοποιός να έχει εμβληματική παρουσία και στεντόρια ,στακάτη φωνή . Να γίνεται στυλοβάτης σε ένα λιμάνι με πνευματική ιδιοστιγμή. Να οδεύει με ταχύτητα στην αντίληψη της απεικαστικής ιδιάζουσας ροπής.Με προκαλεί η αλληλουχία της υπόστασης του,η μοναδικότητα της αινιγματικής συνάρτησης του και η σύζευξη της ψυχικής επεξεργασίας του .

Το έργο μιλά για την αναρχία στο βασίλειο του Σαίξπηρ .Νομίζω δεν είμαστε καθόλου έτοιμοι ως κοινωνία για κάποιο τέλος .Κάθε μέρα αντιμετωπίζουμε άγνωστες και απρόβλεπτες καταστάσεις που καλούμαστε να διαχειριστούμε.Δεν είμαστε σίγουροι για τίποτα . Ως άτομα μέσα από τον προσωπικό αγώνα που κάνει ο καθένας ίσως υπάρχει κάποια διαφοροποίηση και μπορούμε να προυποθέσουμε η να γράψουμε ο καθένας το τέλος .Αν και πάλι όχι απόλυτα .

Το ένα δένει με το άλλο χωρίς να ενοχλείτε η δυναμική του ενός έναντι του άλλου.Μέσα από την ενδοσκοπική μελέτη κάθε χαρακτήρα δικαιώνεται με διακριτικότητα η πυκνότητα της διαύγειας και της ανατροπής.Δεν υπάρχουν ταυτίσεις αλλά οι συνιστώσες κάθε ερμηνείας ,συνάδουν και συγκλίνουν με διαπεραστική ακρίβεια .Η εναλλαγή των προθέσεων αποκαλύπτει τις κωδικοποιημένες σχηματοποιήσεις της φυσικής διάστασης και της συμμετοχής σε λεωφόρους χρήσιμους στον θεατή .

Η συνεργασία με όλους είναι εξαιρετική και αγαστή .Υπάρχει η διάθεση της δημιουργίας ,ανεξάντλητη μέχρι σήμερα σε όλες τις πρόβες .Νομίζω παλεύουμε όλοι για το καλύτερο !!Πιστεύω χωρίς αυτό να είναι υπερβατική θεώρηση πως η παράσταση αυτή ανατρέπει θεωρητικά και αναρχικά κάθε κρατούν ιδεολόγημα και φτάνει το μαχαίρι στο κόκκαλο .Νουθετεί υπαρξιακά το κοινό για τις αδιάπτωτες πολώσεις που συμβαίνουν με μυητική ρήση και μορφωτική επισήμανση.

Δεν θα έμπαινα στην διαδικασία αυτή δεδομένου πως το υπάρχον φινάλε είναι εντυπωσιακό και πληρεί τους όρους μιας παράστασης αξιώσεων. Να προσθέσω πως παράλληλα με το κείμενο ,το σπάνιο κείμενο του Σταύρου Βαλεντίνου Σκάρπου ,την εξαίσια σκηνοθεσία της Μαριάννας Καστανία λειτουργούν ευεργετικά για την παράσταση και οι χορογραφίες του αξεπέραστου δασκάλου, ριξικέλευθου καλλιτέχνη και πρωτοποριακού θεατράθρωπου Τάκι Λουκάτου που κορυφώνουν το ενδιαφέρον της προσέγγισης στον Σαίξπηρ.Ευρηματικά η περιπλάνηση και η περιήγηση καταλήγει σε μια αρμολόγηση που δεν επιδέχεται αλλαγές

Το έχω σκεφθεί πολλές φορές και μου έχει ζητηθεί από κάποιους σκηνοθέτες αλλά το δείγμα εργασίας που είδα δεν με ικανοποίησε .Εύχομαι στο μέλλον να υπάρξει πάλι ενδιαφέρον .Βέβαια με επιτυχία τα θεατρικά έργα μου έχουν ανέβει κατά καιρούς από σοβαρές θεατρικές ομάδες και τα ποιήματα μου έχουν παρουσιαστεί με θεατρική δραματουργία .Έχω αποκομίσει θετικές,επιδοκιμαστικές και διθυραμβικές κριτικές !!!

Οι ταινίες που αρέσω είναι η Καζαμπλάνκα, η Λεωφόρος της Δύσης ,το Μπέν Χουρ, το Δέκα, ο Τιτανικός ,το Όσα παίρνει ο άνεμος και άλλα .Δεν μπορώ όμως με βεβαιότητα να χαρακτηρίσω ξύπνημα μέσα από τις ταινίες αυτές. Δημιουργοί που θαυμάζω είναι ο Αγγελόπουλος,ο Κούνδουρος,ο Τρυφώ ,ο Γκονταρ και ο Μπουνιέλ

Βέβαια ακούω Χατζηδάκη ,Λιστ, Μπετόβεν ,άριες της Κάλλας,Led Zepelin,Iron Maiden και άλλα .

Φυσικά και θέλω από οποιονδήποτε συνθέτη .Αρκεί αυτός που θα τα αναλάβει να δει με την απαιτούμενη σοβαρότητα την τέμνουσα φόρτιση που καθρεφτίζεται στις θεματικές γέφυρες και στις παρεκκλίσεις της υπερουσιότητας των δρομολογουμένων αναδύσεων που κυοφορούν στην γραφή μου.

Η Τέχνη ως μαρτυρία

Με έχει καθηλώσει σε αρκετά νεαρή ηλικία η Γκουέρνικα ,η Πιετά και η Μόνα Λίζα .Άποψη και θέση μου είναι ότι συναρθρώθηκαν σε ευδόκιμους καμβάδες με υλικά περίσκεψης ,με την τεχνική της επίθεσης των χρωμάτων και των σχεδίων.Κατά την γνώμη μου ανατάσσονται απευθείας απέναντι στα μνημειώδη ζωγραφικά αριστουργήματα . Η θεματική των πινάκων αυτών στηρίζεται κυρίως στην ιδιότυπη έκφανση .Αποδίδει με την πιο κυριολεκτική έννοια τον όρο της εικαστικής αλληλουχίας .Οι επικείμενες και ευειδείς συλλήψεις που παρακολουθούμε στοιχειοθετούνται από βασικές δομήσεις που εκφέρουν μια πρόσκληση .Μια συγκυρία που γίνεται σύγχρονη παρότι προέρχεται από ένα υπερχρονικό ιστορικό ορίζοντα διατάξεων και εφέσεων . Ξεχωρίζω την ποίηση του Ρίτσου, του Σεφέρη ,του Κάλβου ,του Παλαμά .Τα σύμβολα που συνοδεύουν τις ποιητικές συνθέσεις τους με ακμάζουσα ρεαλιστική και  εννοιολογική πρωτοβουλία προσιδιάζουν με εκλάμψεις που διαφαίνονται και συντονίζονται από μορφικούς τονισμούς με εμβέλεια στο χρόνο και στο χώρο, με επιδιώξεις και απαραίτητες παραπομπές σε αντιστοιχίες περιόδους .

Πρόκειται για εκλεπτυσμένες και ευφάνταστες δημιουργίες με ποικιλία σε αυτό που λέμε διακόσμηση .Χαρακτηρίζονται μεν από την παραδοσιακή μορφή της φολκλορικής τέχνης αλλά δρουν και επιβιώνουν παράλληλα με την συναφή λεπτομέρεια που χαρακτηρίζει την εικαστική γλώσσα της σύγχρονης εποχής. Τα έντονα και φωτεινά χρώματα τους αναπτύσσονται σε ένα κρεσέντο σχεδιαστικών αντιθέσεων .Ταυτόχρονα συγκροτούνται από τους επιτακτικούς τόνους της πηγαίας αίσθησης . Πιο συγκεκριμένα επιτάσσουν τις διαγωνίους της  μέτρησης ενός γιγάντιου ουράνιου τόξου που στο τέλος της διαδρομής αποκαλύπτει ανεξερεύνητους και ολόφωτους γαλαξίες . Αξίζει να επισημάνω πως λειτουργούν μέσα από τις διευθετήσεις της ταχύτητας και της εικόνας .

Παρακολουθώ αρχικά τα παιχνίδια του φωτός και της σκιάς που υπάρχουν στις συλλήψεις .Ύστερα με μαγεύουν και με συναρπάζουν τα εκθέματα που περιέχουν μια εσωτερική οπτική ματιά ,οι συνθέσεις που εκφράζονται με ιδιότυπο τρόπο. Ξεχωρίζω τα έργα που όταν εκτίθενται εντυπωσιάζουν καθώς εκπέμπουν δυνατά συναισθήματα στο φιλότεχνο κοινό. Επίσης παρατηρώ τις αντιδράσεις και τις αποκρυσταλλώσεις. Βλέπω ερευνητικά αν οι εκάστοτε δημιουργίες τείνουν προς το μυστήριο της εκλεπτυσμένης αναδημιουργίας και σε ποιο βαθμό συνυπάρχουν και εκφράζουν στιγμές. Ένα έργο αξίζει την ενασχόληση όταν έχει έντεχνη διάταξη και ειδική ομοιογένεια ,όταν χαρακτηρίζεται από γραφικές αποκλίσεις, όταν βασίζεται σε ιδεογράμματα,όταν συγκροτείται από την εξέλιξη. Τα κύρια συστατικά του πρέπει να ρυθμίζονται από ένα σχηματισμό που να κυριαρχεί ανάμεσα σε αναρίθμητες εξεικονίσεις.

Στοχασμός – Όραμα – Μέλλον

Πιστεύω έχει στοιχεία από τις τρεις ιδιότητες εύλογα και ευπρόσδεκτα . Κινείται αναμφίβολα σε κλίμακες, αναφορές και επιφάνειες που συγκροτούν τα επίπεδα της θεραπευτικής εισαγωγής ,της αφηγηματικής ανάπτυξης και της καλυτέρευσης των συναισθημάτων. Παρατηρούμε πως οι καλλιτέχνες μας δίνουν την ευκαιρία να γνωρίσουμε ακόμη περισσότερο ότι αξίζει να παρατηρήσουμε . Μας καλούν να δώσουμε ιδιαίτερη σημασία στις εικόνες τους . Τα επιτεύγματα και τα εκθέματα τους αγγίζουν συχνά την ματιά και έλκουν την ψυχή καθώς τα παρακολουθούμε . Μας κάνουν να αντιληφθούμε την συλλογιστική της απεικόνισης και το θετικό πρόσημο της ενδυνάμωσης που γεννιέται από την απερίσπαστη ένταση . Με εξωτερικό πρόσχημα εντείνουν την αποκάλυψη της συνδυαστικής αντενέργειας . Παρεμβατικά προχωρούν σε διαδικασίες της υπέρβασης, της πολυεπίπεδης άσκησης του βλέμματος και των πολυκύμαντων παραστάσεων .Η συνεκτική οργάνωση τους στο σύνολο της καθοδηγεί τις μάζες της έμπνευσης χρησιμοποιώντας καταλυτικά την προσθήκη των επισυνάψεων με επιδέξια και αυτόνομα χαρακτηριστικά απέναντι στις φόρμες .Το καίριο περιεχόμενο της αφήγησης εντείνει σε αναπαραστάσεις που φορτίζονται από την συναισθηματική ανακατεύθυνση της γραφής .Στην εργασία του σύγχρονου καλλιτέχνη ακτινοβολούν με πολέμιο και ανυπότακτο πρόσημο η αδέσμευτη λάμψη παράλληλα με το ανεπανάληπτο μεγαλείο της πολιτιστικής αύρας.

Να έχει ηρεμία, αλήθεια και αυθορμητισμό ,να προσέχει ,να μην ενθουσιάζεται ,να είναι επιφυλακτικός ,να μην εμπιστεύεται εύκολα ,να μην έχει εμμονές ,αγκυλώσεις και φανατισμούς , να μην δένεται σε καταστάσεις που δεν αξίζει, να φεύγει νωρίς από φιλίες με ανθρώπους που δεν είναι σαν αυτόν. Να στέκεται μέσα από την αμοιβαιότητα .Να ζήσει στην πραγματική έννοια της φιλίας και της οικογένειας.

Υπάρχουν πάρα πολλά. Ως δημιουργός δεν σταματώ να τονίζω και να παρουσιάζω καινούργιες παραγωγές . Εκεί με οδηγεί η αναζήτηση και ο στόχος που είναι το αποτέλεσμα της επιδίωξης μου . Εκτιμώ βαθύτατα την συμβολοποίηση της ανθρώπινης και της αρχέγονης δύναμης και τολμώ να αφήνω το καθάριο φως να πλημμυρίζει τα έργα μου, να φωτίζει την ψυχή του θεατή και να πλάθει για αυτόν ένα κόσμο περισσότερο εξανθρωπισμένο. Προσωπικά πιστεύω πως περιδιαβαίνω σε κατακτήσεις έχοντας πάντα μια εξομολογητική διάθεση που μιλάει μέσα από  την πορεία της ζωής μου ,την καριέρα που κάνω και τις επιλογές μου. Πιστεύω αυτό γίνεται εύκολα αντιληπτό . Πρόκειται για μια ωριμότητα που είναι απόρροια ενός αντισυμβατικού χαρακτήρα που δεν κάνει ποτέ εκπτώσεις στα θέλω και τις επιθυμίες του.

Εύχομαι και πιστεύω πως θα έχει κατακτήσει και θα γίνει συνείδηση σε ακόμη περισσότερο κόσμο . Η περισυλλογή για αυτόν συγκροτείται σε διαδρομές απέναντι στην αμετάκλητη φθορά του χρόνου που αδιόρατα υπενθυμίζουν το φευγαλέο και το εφήμερο. Ο ελληνικός Πολιτισμός θα συνεχίσει να γίνεται έναυσμα, ερέθισμα και αφετηρία για την ψυχική ανέλιξη .Θα εκτείνεται πάντα σαν διάθεση, ευφρόσυνη, ενημερωτική και καταπραϋντική, σαν απαρχή για την ανίχνευση της παγκόσμιας γεωγραφίας και της κοσμικής καθολικότητας.

Η συνάντηση με τον Λεόντιο Πετμεζά δεν μοιάζει με συνέντευξη αλλά με μικρό ταξίδι – από την εσωτερική σκηνή του καλλιτέχνη ως την παγκόσμια σκηνή της Τέχνης. Κάθε λέξη του, είτε ειπωμένη είτε γραμμένη είτε ζωγραφισμένη, φέρει το βάρος του χρόνου, αλλά και τη σπίθα της ανανέωσης. Αν κάτι μένει στο τέλος, είναι αυτή η αίσθηση ότι η Τέχνη δεν είναι πολυτέλεια αλλά ένας άλλος τρόπος να υπάρχουμε, με συνείδηση και πάθος.

Η παράσταση «Αναρχία στο Βασίλειο του Σαίξπηρ» κάνει πρεμιέρα τον Οκτώβριο. Περισσότερες πληροφορίες σύντομα στο cinemusic.gr

Σας ευχαριστώ πολύ, κύριε Πετμεζά, για αυτή την όμορφη και ουσιαστική συνέντευξη.